|
YAŞLI KIZILDERİLİ REİSİ kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede
birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri
beyaz,
biri siyahtı ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o
köpekler
dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.
Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri
köpekti
bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye
ötekinin
de olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu
anlamak
istiyordu artık. O merakla sordu dedesine.
Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.
"Onlar"
dedi, "benim için iki simgedir evlat."
"Neyin simgesi" diye sordu çocuk.
"İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi,
iyilik
ve
kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe
ben
hep
bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları."
Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı diye
düşündü
ve
her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:
"Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"
Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
"Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem!"
|
